%20(2).png)
Inleiding: het omarmen van de onzichtbare strijd
Op het gebied van de menselijke ervaring bestaat er een tapijt van emoties, gedachten en uitdagingen. Onder deze is de reis van de late diagnose van autisme bij vrouwen een verhaal dat vaak verborgen blijft onder lagen van maatschappelijke verwachtingen en persoonlijke worstelingen. Dit artikel duikt in het diepgaande emotionele landschap van autisme bij vrouwen en onderzoekt het traject van late diagnoses en de burn-outs die daarmee gepaard gaan.
Het verborgen spectrum: autisme bij vrouwen begrijpen
Autisme, vaak gezien als een stereotiepe 'mannelijke' aandoening, heeft zijn eigen unieke tinten als het om vrouwen gaat. Het spectrum omvat een groot aantal eigenschappen, waardoor het een uitdaging is om deze bij vrouwen en meisjes te herkennen. Terwijl ik me herinner dat ik volkomen 'normaal' was totdat ik het niet meer aankon... Ik heb moeite met schakelen, ik heb meer tijd nodig om over dingen na te denken omdat ik het gevoel heb dat er iets niet klopt, maar dan is de timing totaal verkeerd om te reageren. Ik ben totaal gefocust op wat er van mij wordt verwacht in plaats van op wat ik voel en wil, maar als meisje was het volkomen 'normaal' om een zeer meegaand en niet conflictzoekend kind te zijn. Maar de andere kant ervan was dat ik gemakkelijk overweldigd kon raken omdat ik niet begreep waarom dingen gebeurden of dat ik dingen moest oplossen omdat ik dat kon ondanks het gebrek aan energie en ik nog emotioneler uitgeput zou raken. En totaal versleten.
Stereotypen doorbreken
De eerste stap bij het aanpakken van dit probleem is het ontkrachten van de stereotypen rond autisme. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kunnen vrouwen diepgaande autistische kenmerken vertonen, maar deze blijven vaak onopgemerkt of worden verkeerd toegeschreven aan andere factoren.
Late diagnose: de waarheid blootleggen
Het maskeringsfenomeen
Een van de redenen achter de late diagnose van autisme bij vrouwen is het ‘maskerende’ fenomeen. Veel vrouwen in het spectrum leren hun autistische kenmerken te camoufleren om in de samenleving te passen, wat de diagnose kan uitstellen tot de volwassenheid. Ja, ik geloof dat dit zo waar is dat ik niet eens meer weet wat de ontmaskerde ik is. Vooral meisjes kunnen zich te goed aanpassen. Ik ben getraind om me sociaal op mijn best te gedragen en de laatste jaren zegt mijn man ook dat ik meer mezelf word, zelfs nu heb ik moeite om te bedenken wat ik nu moet doen als ik alleen ben of dat ik gewetensvol mijn gevoel aandacht moet geven om erachter te komen wat de beste manier is om verder te gaan. Maar met oefenen gaat het steeds soepeler.
Een levenslange zoektocht naar identiteit
Vrouwen met een late diagnose bevinden zich vaak op een unieke reis van zelfontdekking. Ze worstelen met vragen over identiteit en vragen zich af wie ze werkelijk zijn onder de lagen van maatschappelijke verwachtingen. Dit is heel complex en bijna te groot om voor mij te bevatten. Wat is de identiteit precies? Ik heb altijd gedacht dat ik een heel ander mens zou zijn als ik in een hippiegezin zou zijn opgegroeid. Meer vrijheid en go with the flow, standpunten innemen en je eigen ding doen. Meer weten van binnenuit bij het beoefenen van je dagelijkse taken. In mijn ideale wereld zou ik in een hut wonen met alleen wat spullen om foto's te maken of sculpturen te bouwen, zoiets. Wees gewoon meer één met de natuur en heb vrede met iedereen. Al het geroezemoes en gedoe en lelijkheid in de wereld heb ik nooit begrepen en begrijp het nog steeds niet echt. Wees gewoon aardig voor elkaar...
Het leven is als een croissant: het is gelaagd.
Je moet het eten, om de consistentie te voelen.
Navigeren door de schaduwen van burn-out
De gevaren van overstimulatie
Hoewel autisme een mooi aspect van iemands identiteit is, kan het ook de uitdaging van zintuiglijke gevoeligheid met zich meebrengen. Bij laat gediagnosticeerde vrouwen kunnen herhaaldelijke burn-outs optreden als gevolg van sensorische overbelasting. Vanaf de eerste burn-out tot en met mijn laatste stond ik altijd perplex. Ik begreep niet waarom en wat er precies gebeurde. Alles wat van mij werd verwacht, heb ik gedaan, dus waarom kon ik niet doorgaan? De emotionele wereld die ik niet echt kende, ontvouwde zich. Het kostte me meer dan een decennium om het te begrijpen en ik leer nog steeds over lichamelijke zintuiglijke stimulaties, het erkennen van emoties, het begrijpen van je gedachten, het luisteren naar je lichaam als geheel. Op dit moment werk ik aan een visueel signaalplan, zodat ik het in beeld kan hangen om mezelf te herinneren aan het reguleren van mijn zenuwstelsel. Als ik het klaar heb, zal ik het op de site plaatsen.
Emotionele burn-out: de verborgen strijd
Emotionele burn-out is een ander schimmig terrein waar vrouwen die laat gediagnosticeerd zijn vaak in navigeren. De inspanning die nodig is om een ‘neurotypische’ façade in stand te houden, kan emotioneel uitputtend zijn. De geest is echt anders geconstrueerd. Ik heb geleerd dat tijdens de ontwikkeling van de kindertijd de neuronen normaal gesproken worden gesnoeid, zodat er meer snelwegen in de hersenen worden gevormd. Bij neurodiversiteit zijn er al deze kleine paden die niet oplossen, waardoor de hersenen superassociatief zijn, maar aan de andere kant voor dagelijkse taken of gesprekken soms langzamer gaan. Het kost meer energie om dezelfde taak of hetzelfde denkproces uit te voeren. Maar het mooiste vind ik het ‘extra’ creatieve veld dat nog in tact is. Dit is een vermogen om te koesteren. Alleen bij het emotioneel verwerken van dingen en lastige emoties kost het autistische mensen veel energie en duurt het veel langer. Ik heb onlangs een therapeutische sessie achter de rug die veel naar de oppervlakte heeft gebracht en het duurde maanden om te herstellen in een mate waarin ik redelijkerwijs overdag enkele normale taken kon uitvoeren. Het is echt emotioneel lijden, de oorzaak van de configuratie, maar een extra oorzaak van het feit dat het niet is geleerd in een omgeving waar emoties geen rol speelden.
De helende reis: individualiteit omarmen
Acceptatie vinden
Het omarmen van iemands neurodiversiteit is een cruciale stap op weg naar genezing. Acceptatie zorgt ervoor dat vrouwen met een late diagnose het maatschappelijke masker kunnen afwerpen en authentiek zichzelf kunnen zijn. Ik ben echt dol op deze conclusie, want eindelijk krijg je de diagnoses en ben je nog steeds volkomen normaal in je eigen universum. Dat is reden om feest te vieren, maar ook om alles opnieuw te evalueren wat er in je leven gebeurt, wat je dagelijkse keuzes zijn, wat je huidige routines zijn etc. Het is veel!
Een ondersteunend netwerk opbouwen
De reis wordt minder intimiderend als je een ondersteuningssysteem hebt. Het opbouwen van verbindingen met anderen die soortgelijke ervaringen delen, kan enorm therapeutisch zijn. Het ondersteuningssysteem in Nederland is goed, maar hoewel het bij mij duurde tot de pandemie toen ik Alopecia Areata kreeg en later mijn vierde emotionele burn-out, vergt het je eigen vastberadenheid om hulp te krijgen en op de juiste plek te komen. Na de traumatherapie van vorig jaar werd ik doorverwezen voor het autisme-diagnostisch traject en hoewel er in de gezondheidszorg veel versnipperd is, is het nog steeds je eigen helende reis naar je innerlijk. Waar ik het over wilde hebben is dat je ondanks alle hulp alle stukjes nog steeds zelf in elkaar moet puzzelen, zodat je je eigen innerlijke complete puzzel vindt.
In Nederland is een pilot gestart om autistische mensen levenslang te helpen met een soort maatje. Ik had nooit gedacht dat ik dat nodig zou hebben, maar ik denk dat het nu heel nuttig kan zijn met name in tijden als ik het even niet aankan, of om mijn familieleden te ontlasten met de emotionele steun. Als je op zoek bent naar dit soort hulp, vind je hier meer informatie: https://www.vanuitautismebekeken.nl /
Conclusie: het innerlijke licht omarmen
In de wereld van de late diagnose van autisme bij vrouwen kan het pad beladen zijn met uitdagingen en schaduwen, maar het wordt ook verlicht door veerkracht en de kracht om je authentieke zelf te zijn. De genezingsreis is een persoonlijke odyssee, maar wel een die kan leiden tot een helderder en vervullender leven.
Veelgestelde vragen
1. Wat is de betekenis van een late diagnose van autisme bij vrouwen?
Een late diagnose is belangrijk omdat het de vaak over het hoofd geziene problemen van vrouwen in het autismespectrum benadrukt en de behoefte aan meer bewustzijn en ondersteuning onderstreept.
2. Kunnen vrouwen met een late diagnose een bevredigend leven leiden?
Absoluut. Vrouwen met een late diagnose kunnen een rijk, vervullend leven leiden zodra ze hun ware zelf omarmen en de steun krijgen die ze nodig hebben.
3. Hoe kan ik een laat gediagnosticeerde vrouw met autisme ondersteunen?
Bied begrip, geduld en een luisterend oor. Moedig ze aan om indien nodig professionele begeleiding te zoeken en breng ze in contact met steungroepen.
4. Is het mogelijk om burn-out bij vrouwen met een late diagnose te voorkomen?
Hoewel een burn-out nog steeds kan voorkomen, kan het begrijpen en beheersen van zintuiglijke gevoeligheden en emotionele uitdagingen de impact ervan helpen verzachten.
5. Waar kan ik meer informatie en bronnen vinden over late diagnose van autisme bij vrouwen?
Ga voor aanvullende informatie en bronnen naar https://www.autism.org.uk/advice-and-guidance/what-is-autism/autistic-women-and-girls of voor Nederland https://www.autismespectrumcentrum.nl/wat-is-autisme/vrouwen -met-autisme of https://www.fann-autisme.nl/informatie/informatie-ass-bij-meisjes-vrouwen/
Laten we midden in de reis door de late diagnose van autisme niet vergeten dat ieder individu, ongeacht zijn timing of traject, het potentieel heeft om helder te schijnen, zoals sterren die door de donkerste nachten breken.
Ga de Nederlandse documentaire bekijken van Isabelle Renate la Poutré Inside Aut
AIPRM - ChatGPT Prompts plus mijn eigen ervaring en kennis 😊!
Comments